Bij mij nagenoeg hetzelfde (dus ook w.b.t het glas in lood). Een platte bout met platte kromme punt en gewoon een twee pinnen stekker met niet geïsoleerde pennen, en natuurlijk vloeibare flux (ik zal de naam niet noemen, het werd niet voor het glas in lood gebruikt). Ging prima, als je het maar goed wegspoelt met zeepsop.
Daarna snel naar harskernsoldeer overgestapt in geval van glimmend metaal, en de bekende Weller bout met rood handvat (naar aan leiding van een kennis van mij die in de elektro/elektronica zat). Weer later een thyristordimmer om de temperatuur te kunnen verlagen (flux blijft dan langer actief tijdens solderen).
Achteraf er achter gekomen dat er wel wat gedoe was in de familie, want je laat een kind van 10 toch niet met een hete bout aan de gang (of pijlpunten scherp maken op de slijpmachine). Ik heb veel geleerd van alle zooi, kennissen en gereedschap om mij heen.
