Ik heb in 1982 de morsecursus voor de afdeling Amersfoort gemaakt, die nog steeds gebruikt wordt.
Ik ben in het verleden vaak bij de lesavonden geweest. Wat je beschrijft scrappy is niet meer dan gewoon. Het beste kun je niet in paniek raken en stug doorgaan, gewoon negeren. Soms gaat het als boter en de andere keer heeft het de viscositeit van glas.
Het hoort er voor de meeste mensen gewoon bij.
Berucht zijn ook de 'barrières', die de meeste mensen bij bepaalde snelheden ondervinden. Als je dan in groepsverband leert lijkt het alsof al die anderen je voorbij schieten en jijzelf maar stil blijft staan. Soms kun je daarbij wekenlang geen voortgang maken. Dat zijn de periodes waarbij veel mensen afhaken. Niet doen! Gewoon doorgaan, want je zult zien: ineens ben je er doorheen, en dan maak je als het ware zowat een sprongetje vooruit. Als je in gezelschap leert lijken die anderen dan ineens heel traag.
Die barrières bij bepaalde snelheden zijn extra moeilijk. Het is niet voor niets dat het oude B-examen 8 woorden per minuut was, en het A-examen 12 woorden per minuut. Net voor of rond die snelheden blijven de meeste mensen een poosje en soms langer steken.
Serieus, je niet door laten ontmoedigen. Uiteraard wel met medecursisten en meer ervaren telegrafisten praten. Afijn, dat doe je hier ook al. Belangrijkst is dat je geen dag overslaat. Als je een keer echt niet kan, of je bent een keer laat thuis of doodmoe, of je gaat tijdens de leerperiode opvakantie: toch tien minuten of desnoods vijf ermee bezig zijn, elke dag. Wat als aanvulling (niet als vervanging van het oefenen!) bij sommige mensen ook goed werkt is om bijv. tijdens het autorijden (als je dat tenminste niet van het rijden afleidt) een bandje/opname met morse draaien op of rond de snelheid waar je op dat moment op zit. Of als je werk het toelaat tijdens het werken. Je hoeft daarbij dan nog niet eens geconcentreerd op het geseinde te letten als je daarnaast je gewone dagelijkse oefeningen doet.
Succes!
