Ik vind zelf dit een erg fijne sleutel. Kost niet veel, tussen 10 en 15 euro op rommelmarkten. Meestal zijn ze dan nog nieuw. Het is een Russische replica van de voorloper van de latere Junker-sleutel die iedereen kent. Ik heb zelf heel in het begin op een originele Junker leren seinen (die werden wekelijks meegebracht door een amateur die morse-docent was op de Bernhard-kazerne hier in mijn woonplaats).
- russian morse key.jpg (30.76 KiB) 5041 keer bekeken
Sleutels zijn vooral ook smaak. Als je iets echts moois wilt voor weinig geld (nou ja een hoge wat-je-krijgt/prijs-verhouding
) moet je de kit van Robert Kent kopen.
Dat is deze:
http://www.kent-engineers.com/handkit.htm
Ik ben hier in Amersfoort een poos nauw betrokken geweest bij de morsecursus. Grappig genoeg wordt de cursus die ik in 1981 gemaakt heb hier nog steeds bij de huidige cursus gebruikt. De cassettebandjes zijn inmiddels vervangen door MP3's.
Een vergissing die veel mensen maken is dat ze het seinen onderschatten. De eerste fabel is dat iedereen meer moeite heeft met opnemen dan met seinen. Ik kan je zo drie mensen opnoemen waar dat niet zo was. Die hadden meer moeite met seinen (o.a. PA0VDB die het seinen bij Radio Holland leerde en vervolgens bijna tien jaar lang radio-officier (marconist in lekentaal) was op de grote vaart, in de tijd dat alles nog met morse ging.
Als je eenmaal begint, is het bijna van levensbelang dat je er iedere dag even mee bezig bent. Heb je door verplichtingen echt geen tijd, dan kun je toch 2 minuten vrijmaken.
Iets waar veel mensen zich door laten ontmoedigen zijn de bekende barrières, een beetje als de geluidsbarrière waar je moeilijk doorheen komt. De meeste mense blijven rond de 5 wpm even steken (als ze zonder grote tussenruimtes leren), opnieuw bij 8 wpm en bij 12 wpm. Die examens vroeger voor B en A waren niet voor niets zo gekozen: die 8 wpm-grens is daadwerkelijk voor veel mensen lastig om te nemen, net als die van 12 (en bij 15 woorden heb je er nog zo een).
De meeste mensen die afhaken doen dat bij dit soort barrieres omdat ze de moed verliezen als ze soms wekenlang op dezelfde snelheid zitten met opnemen. Besef één ding: het werken is niet voor niets, de meeste mensen die na stug volhouden door de barriere heen schieten vinden ineens hun medecursusten zo vreselijk langzaam, omdat ze in eerste instantie niet in de gaten hebben dat niet de medecursisten langzamer zijn, maar zij zelf ineens heel snel op een hogere snelheid zitten.
Als je straight key seinen gaat leren moet dat eigenlijk wel met een van de telmethodes die er zijn. Heb je huisgenoten dan lachen zij zich gek, maar het is wel de beste manier.
Het allerbelangrijkste is de seinhouding. Doe je dat verkeerd, dan is het bijzonder moeilijk om een eenmaal geleerde verkeerde gewoonte weer uit je systeem te programmeren. Bij een verkeerde houding krijg je vaak niet een mooi seinschrift, tenminste niet zo mooi als zou kunnen. Veel belangrijker is dat je de hogere snelheden niet aan kunt. Dat is niet erg als je uiteindelijk toch wilt "paddelen", maar het is natuurlijk wel erg zonde. Bovenal kun je van een verkeerde seinhouding heel gemakkelijk RSI krijgen. Dat bestond rond 1900 ook al. Het bedrijf Vibroplex is er gekomen omdat ze iets aan die fysieke klachten van veel telegrafisten wilden doen (de 'bug' waar ze vervolgens mee kwamen hielp inderdaad heel goed om RSI dat toen nog anders heette te voorkomen).
Heel belangrijk is dat je de seinknop van een straight key losjes vasthoudt, twee vingers erbovenop, duim er losjes onder. In de meeste films, inclusief een aantal documentaires op Discovery doen ze dit verkeerd. Tenzij je bij de Amerikaanse Spoorwegen gewerkt hebt. Daar hadden ze zogenaamde "tapper-keys". Die zien er anders uit dan een gewone sleutel, en waren gemaakt om erop te tappen (tikken) in plaats van ze vast te blijven houden.
Wanneer je zit dan is de elleboog van de arm waarmee je seint als het goed is een perfecte rechte hoek. Zoals een winkelhaak. De onderarm moet geheel horizontaal gehouden worden en mag niet op de tafel rusten. De gehele arm moet zoveel mogelijk stilgehouden worden, het seinen doe je vanuit je polsgewricht, dat wel beweegt.
Tot zover deze strenge (maar rechtvaardige) morse-"meester". (Glorie vergaat hoor, wat in het verleden waar was hoeft nu niet meer te gelden
)
Het leukste bij die cursussen was trouwens om als mensen net in de buurt van zo'n barriere zaten een woord als zeeeendeeierengelei (zee-eende-eieren-gelei) plotseling tussen de gewone tekst te zetten. Door de vele malen letter e, en ook de andere korte letters heeft zo'n woord als het met 12 woorden geseind wordt een relatieve snelheid van wel 20 woorden. Helemaal niemand krijgt dat opgeschreven en meerderen gooien tijdens zo'n tekst dan ook boos de pen op tafel 
). 