Juul - PE0GJG schreef:
Dag John,
Maar daarom hoef ik dat toch niet goed te keuren?
Ik erger mij al genoeg hier op de "plaatselijke repeater".
En ik verbaas mij soms over wat voor taal ik hoor………………Alle 3-letter woorden komen gewoon zonder aanleiding voorbij. En er is niemand van de tegenstations die er iets van zegt.
En nu is de taal op dit forum ook al onderhevig aan flinke corrosie. HI.
Ik weiger daar aan mee te doen.
En als ik het goed begrepen heb gaat de toezichthouder dat ook eens onder de loep nemen.
En oh, ja, Ed van Thijn gebruikte het functioneel, da's heel wat anders.
Toch is het zo dat woorden in de loop der jaren andere dingen gaan betekenen. Kijk, het hele doel van de zogenaamde fourletterwords is dat ze shockerend zijn. Je kunt dat vergelijken met de punk-stroming in de muziek. In eerste instantie was de schok groot van de groep die met alle kleren en fatalistische uitstraling riep "no future", maar vervolgens keken mensen daar één of twee jaar later, toen een hele grote groep dat overnam heel anders naar, en de punkuitstraling vond na twee jaar ook aanhang bij mensen die alleen de buitenkant aantrekkelijk vonden, en niet die hele naargeestige "no future"-uitstraling van daarvoor.
Het is ook nog eens een heel democratisch proces. 'Schokwoorden', want dat zijn het in het begin wel, vinden maar voor een deel hun weg naar het reguliere taalgebruik. Het is niet de overheid die dat van bovenaf bepaalt, het zijn de mensen zelf die door zo'n woord of uitdrukking te gebruiken deze in leven houden.
Iemand als Harrie Mulisch had ik heel hoog zitten. Eén ding aan de man begreep ik niet: dat hij twee spellingherzieningen later in 2006 nog steeds bleef schrijven in de spelling van 1954. Het is echt nodig om met de tijd mee te gaan. Luister voor de grap maar eens naar een NTS Journaal op Youtube. Als je zo gaat praten dan lachen zelfs de meest conservatieve luisteraars van nu je uit.
Het zijn niet alleen de schuttingwoorden van nu die voor een deel genivelleerd zijn. Er wordt nu sneller gesproken en met name veel effectiever, to-the-point, met heel veel minder omhaal van woorden.
Het meest grappig vind ik nog de veranderingen in taalgebruik van de parlementair verslaggevers. Dan komt er in zo'n item eerst wat prietpraat en dan gaat het bijvoorbeeld zo: "Uwe excellentie, nog bedankt dat u ons hier in het haagse in uw werkkamer heeft mogen uitnodigen, maar vergeef me als ik nu wat meer ter zake ga komen. U weet, wel dat de kwestie speelt ..... Ik denk ook dat de kijker het daarbij zeer op prijs zou stellen als u hier, als u zou willen, mogelijk wat meer helderheid zou kunnen verschaffen."
Voor een deel is het hier natuurlijk ook dat er tegenwoordig anders tegen de excellenties aan wordt gekeken. Sinds de jaren 60 zijn we gaan beseffen dat die figuren daar in Den Haag er ook vooral dankzij onze goedkeuring zitten. En zij zijn zelf gaan beseffen dat ze ons gewoon ook nodig hebben om daar langer te mogen blijven zitten.
Anderzijds is het toch ook vooral de vorm. Parlementair verslaggevers door de jaren heen, er is er daarvan in elk geval eentje die jij en ik persoonlijk kennen, zijn die excellenties niet spectaculair minder gaan respecteren. Misschien is dat respect door het open contact dat er tegenwoordig tussen politici en pers is ook wel toegenomen.
Ik hecht zelf daarom veel meer aan dat respect dan aan de vorm. Die taal is toch (naast dat deze tot onze cultuur behoort) vooral ook een set met afspraken waardoor we elkaar begrijpen.
Ik denk dat het vooral het respect is waar het aan mankeert. Ik vind dat je voor iemand aan de andere kant van het toetsenbord (of aan de andere kant van de zendmicrofoon for that matter) hetzelfde respect dient op te brengen als voor iemand die je in het "echte leven" goed kent. Dat respect is iets essentieels. Als dat wegvalt, dan valt de hele structuur weg waardoor onze samenleving op een vreedzame manier kan bestaan.
Dat respect bestaat er daarnaast natuurlijk ook uit, wetend dat jij de oude waarde van die woorden nog als eerder ziet, dat ik jou in een gesprek niet op een nu meer gebruikelijke manier met al dan niet voormalige schuttingwoorden om de oren moet slaan, ook al ben ik gewend om dat gewoonlijk bij de meeste mensen wel te doen.