Interessant onderwerp die tptg (of tdtg) oscillatoren. En inderdaad dienen de twee frequentie bepalen kringen zich inductief te gedragen.
Het is al bijna 40 jr geleden dat ik daarover de details leerde aan de hand van de buisvariant TPTG. Het fase schema zoals hierboven een paar berichten eerder beschreven is, is volgens mij niet juist in het geval van een tptg/tdtg. In de gegeven tekening wordt uitgegaan dat de fase van de spanning op de drain in tegenfase is met die van de gate, als bestaat er een een LC kring (bestaande uit de twee inductieve kringen als spoel met aftakking en een kleine C drain-gate parallel) vergelijkbaar met een Hartley oscillator. Maar misschien begrijp ik heet verkeerd.
Bij mijn weten is de fase verdraaiing van gatespanning via drain en 2 niet gekoppelde kringen weer terug naar de gate iets ingewikkelder. Ik zal het proberen zo eenvoudig mogelijk neer te zetten en aannemelijk te maken (kwalitatieve kreten met wat getallen om het te illustreren).
Vooraf wil ik nog even zeggen dat LC kringen bij resonantie een praktisch ohms gedrag kunnen hebben, en dat naast die frequentie ingeval van capacitief en inductief gedrag de fase draaiing niet onmiddellijk naar + of - 90graden gaat, maar geleidelijk. We leven immers niet in de ideale wereld.
Gaan we nu in op de tgtd oscillator.
Om te beginnen zijn de kringen op verschillende frequenties afgestemd. Er geldt: f-osc < f-gatekring < f-drainkring. Dus de gatekring is inductief en redelijk dicht bij parallelresonantie voor f-osc. De drainkring is nog iets inductiever (verder weg van resonantie op f-osc).
De fase draaiing verloopt als volgt:
Stel de Ug heeft een fase van 0 (graden). De stroom in de fet Id volgt deze fase, en heeft dus ook fase 0. De drain kring gedraagt zich enigermate inductief en presenteert in de praktijk ook een ohmse component, dus spanning en stroom door de inductieve kring zijn onderling zeg 60 graden verschoven (dus geen 90 graden i.v.m. verliezen in de spoel en de uitgangsweerstand van de fet). Zou de drain wisselspanning in geval van een weerstand in tegenfase zijn (fase -180), in geval van deze een tikje inductieve kring wordt de fase -120. Deze spanning en fase wordt dus aangeboden aan de zeer kleine Cdg.
Deze Cdg heeft een zeer hoge reactantie en zal de stroom in de tak Cdg+gatekring een capacitief karakter geven. De gatekring heeft inductief karakter (zit vlak bij de oscillator frequentie) en ook ohms karakter. De hoge X van Cdg heeft echter de overhand. Met al dit kom je dan bv. op zeg 80 graden fase verschil waarbij de stroom voorloopt (capacitief). De stroom die richting de gatekring loopt krijgt dan fase -40. Gaat deze stroom door een enigszins inductieve kring dan zal deze stroom over de kring een spanning geven die in mijn voorbeeld 40 graden voorloopt en dus weer op fase 0 uitkomen.
Hiermee is de rondgaande fase verklaard. Logisch dat dit soort theoretisch geneuzel niet in het Veron-boek wordt opgenomen en wordt volstaan met de mededeling dat de terugkoppeling via de Cdg verloopt.
Ik sta open voor discussie
