Hallo allemaal sinds kort in dit theater, PD7CW.
Hobby is ontwerp en bouw van QRP CW transceivers in conventionele (solid state) techniek of buizen.
Groeten, Cees
Stel je vóór!
Re: Stel je vóór!
Hoi Cees,
Welkom in deze gemeenschap.
Leuk dat je ook nog in de buizen zit. Leuk, nostalgisch!
Welkom in deze gemeenschap.
Leuk dat je ook nog in de buizen zit. Leuk, nostalgisch!
73 de PH0RAL
RALPH
RALPH
Re: Stel je vóór!
Ja, PH0RAL, opdat wij niet vergeten!
Ik heb in het verleden nog met buizen te maken gehad en het blijft daarom leuk om ook deze techniek nog toe te passen.
Gebruik ook voor besturing van modelvliegtuigen een zender met een MOPA met buis 12AU7 / ECC82.
Heeft het voordelen? Nee dat niet, je hebt natuurlijk al direct een omvormer nodig voor de anodespanning.
De ECC82 heeft echter een gloeispanning nodig van 12 V en zo kan de zender op een voedingsspanning draaien van 12 VDC, vandaar de keuze ECC82 / 12AU7.
Cees
Ik heb in het verleden nog met buizen te maken gehad en het blijft daarom leuk om ook deze techniek nog toe te passen.
Gebruik ook voor besturing van modelvliegtuigen een zender met een MOPA met buis 12AU7 / ECC82.
Heeft het voordelen? Nee dat niet, je hebt natuurlijk al direct een omvormer nodig voor de anodespanning.
De ECC82 heeft echter een gloeispanning nodig van 12 V en zo kan de zender op een voedingsspanning draaien van 12 VDC, vandaar de keuze ECC82 / 12AU7.
Cees
Re: Stel je vóór!
Moest ik toch even googlen om te kijken wat MOPA was. Maar ben nu weer helemaal bij.
Ik vraag me toch af hoe je dat doet met de servo’s. Gebruik je gewone PCM-gestuurde servo’s of heb je iets gebrouwen wat lijkt op de escapement-servo’s uit de periode van rond 1960?
Ik kan me nog uit die tijd herinneren dat zelfs in de ontvangers buisjes zaten van het formaat korte potlood.
Op de zender geen joysticks maar 1 of 2 drukknoppen. Geen proportionele roeruitslagen maar volle roeruitslag als je te lang op de knop drukte.
Ik vraag me toch af hoe je dat doet met de servo’s. Gebruik je gewone PCM-gestuurde servo’s of heb je iets gebrouwen wat lijkt op de escapement-servo’s uit de periode van rond 1960?
Ik kan me nog uit die tijd herinneren dat zelfs in de ontvangers buisjes zaten van het formaat korte potlood.
Op de zender geen joysticks maar 1 of 2 drukknoppen. Geen proportionele roeruitslagen maar volle roeruitslag als je te lang op de knop drukte.
73 de PH0RAL
RALPH
RALPH
Re: Stel je vóór!
Zender is AM gemoduleerd met tonen, de ontvanger bevat toonselectieve filters en per kanaal een relaisuitgang. De stuurmotoren zijn ge-démodifieerde PCM-servo’s en nu dus alleen geschikt voor volle uitslag. Per stuurmotor zijn twee kanalen gebruikt, voor elke richting één. De zender bevat een stick voor elke stuurmotor, dus 1 stick voor twee kanalen.
De vraag is natuurlijk, PCM kun je dat ook manueel doen? Jawel alleen deze buizenzender is niet “simultaan”, niet in staat méér dan één toon tegelijk te verwerken en dat reduceert natuurlijk wel de functionaliteit. Ik gebruik nog wel een eigenbouw dubbel simultaan (getransistoriseerde) zender uit 1967.
Als de zender dubbel (twee en méér stuurmotoren) is dan kun je door te pulsen toch redelijk “proportioneel” sturen, hetgeen in de nadagen van deze techniek (1963) veelvuldig gedaan werd en toen nog niet onder deed voor de eerste proportionele besturingen. Dit kwam tevens door de ervaring van de piloten bekend met de oude systemen.
Dubbel simultaan houdt in dat de zender twee toongeneratoren bevat, drievoudig simultaan dus drie. De ontvangers die ik bouw zijn alle nog van het superregeneratieve principe. Reikwijdte hiermee is geen probleem, de selectiviteit wel, er kon vroeger daarom maar met één set tegelijk gevlogen worden.
Cees
De vraag is natuurlijk, PCM kun je dat ook manueel doen? Jawel alleen deze buizenzender is niet “simultaan”, niet in staat méér dan één toon tegelijk te verwerken en dat reduceert natuurlijk wel de functionaliteit. Ik gebruik nog wel een eigenbouw dubbel simultaan (getransistoriseerde) zender uit 1967.
Als de zender dubbel (twee en méér stuurmotoren) is dan kun je door te pulsen toch redelijk “proportioneel” sturen, hetgeen in de nadagen van deze techniek (1963) veelvuldig gedaan werd en toen nog niet onder deed voor de eerste proportionele besturingen. Dit kwam tevens door de ervaring van de piloten bekend met de oude systemen.
Dubbel simultaan houdt in dat de zender twee toongeneratoren bevat, drievoudig simultaan dus drie. De ontvangers die ik bouw zijn alle nog van het superregeneratieve principe. Reikwijdte hiermee is geen probleem, de selectiviteit wel, er kon vroeger daarom maar met één set tegelijk gevlogen worden.
Cees
Re: Stel je vóór!
Heel leuk Cees! Wie doet dat nog tegenwoordig? Voor mij heel herkenbaar. Niet dat ik dat oude besturingsysteem, toongemoduleerd, toonrelais, escapement-stuurmotoren etc gebruikt hebt, maar ik heb me destijds wel in verdiept omdat ik zelf wilde bouwen. Een kant-en-klaar apparaat was toen behoorlijk kostbaar wat behoorlijk in mijn zakgeld zou hakken. Is niet van gekomen en vele jaren later gewoon met een fabrieksding gevlogen.
73 de PH0RAL
RALPH
RALPH
Re: Stel je vóór!
Ralph, tja je schrijft, ‘Wie doet dat nog tegenwoordig?’
Ik ben waarschijnlijk wat ouder dan jou (1951) en bouwde mijn eerste “sets” in 1966, toon-gemoduleerd. In die tijd waren nog weinig amateurs actief en succesvol in deze tak van sport, de opleving kwam nadat de proportionele besturing zijn intrede deed dat was ook voor zelfbouw beter geschikt.
Opmerkelijk is dat de techniek van toen nauw verwant is aan het QRP CW gebeuren van nu, optimaal rendement, portable, beperkte antenneafmetingen etc., alleen een superreg ontvanger is niet bruikbaar voor CW, daarvoor is de direct-conversion natuurlijk het aangewezen principe. Een superregeneratieve detector “fijnslijpen” is ook iets moeilijker dan het bouwen van een moderne direct conversion ontvanger, ook omdat deze beperkt van gewicht en afmetingen moest zijn om “de lucht in te kunnen”.
Wat voor mij is blijven hangen is de voldoening van het zelf ontwerpen en bouwen, en dát moet je eigenlijk in het verleden meegemaakt hebben om daar de waarde van in te kunnen schatten. Het is voor mij de drijfveer om ook nu nog dezelfde techniek toe te passen in combinatie met morse.......'opdat wij niet vergeten!'
Cees
Ik ben waarschijnlijk wat ouder dan jou (1951) en bouwde mijn eerste “sets” in 1966, toon-gemoduleerd. In die tijd waren nog weinig amateurs actief en succesvol in deze tak van sport, de opleving kwam nadat de proportionele besturing zijn intrede deed dat was ook voor zelfbouw beter geschikt.
Opmerkelijk is dat de techniek van toen nauw verwant is aan het QRP CW gebeuren van nu, optimaal rendement, portable, beperkte antenneafmetingen etc., alleen een superreg ontvanger is niet bruikbaar voor CW, daarvoor is de direct-conversion natuurlijk het aangewezen principe. Een superregeneratieve detector “fijnslijpen” is ook iets moeilijker dan het bouwen van een moderne direct conversion ontvanger, ook omdat deze beperkt van gewicht en afmetingen moest zijn om “de lucht in te kunnen”.
Wat voor mij is blijven hangen is de voldoening van het zelf ontwerpen en bouwen, en dát moet je eigenlijk in het verleden meegemaakt hebben om daar de waarde van in te kunnen schatten. Het is voor mij de drijfveer om ook nu nog dezelfde techniek toe te passen in combinatie met morse.......'opdat wij niet vergeten!'
Cees
Re: Stel je vóór!
Nou Cees, we verschillen niet zoveel in leeftijd hoor. Ik ben van 1949. Ik had rond 1964 een karig zakgeld en vader verdiende een bescheiden loon dus een radiografisch besturingsysteem en niet te vergeten de vliegtuigen bouwen was onhaalbaar. Wat nog wel nét kon was het bouwen van de Amro kortegolf ontvanger 0-V-1, ook met een ECC82 dacht ik. Aan dat radiootje heb ik veel plezier beleefd. Had toen het idee opgevat om de zendamateurslicentie te halen. Is er toen niet van gekomen. Pas bijna een halve eeuw later, in 2012 ging ik op voor de F. Ben nog wel bezig om morse te leren.
73 de PH0RAL
RALPH
RALPH
Re: Stel je vóór!
Ha Ralph, ja de O-V-1 is bij mij ook langsgekomen maar ik heb juist dát aan de kant geschoven.
Mijn technische opleiding maakte het mogelijk toen al mijn besturing te bouwen met als leidraad het boekje ''Radiobesturing'' van Evert Kreulen, eerst één kanaal, voor besturing van een boot, later driekanaals voor vliegtuigen.
Eén van de zenders van toen heb ik nog (AF118 HF eindtransistor), evenals één van de Metz stuurmotoren.
Ik ben pas vorig jaar overgestapt op het CW gebeuren en ben dus ook nu morse aan het leren, heb nog wel mijn modellen en bouw dus ook nog tip-tip en galopping ghost besturing. Ter leering ende vermaeck.
Cees
Mijn technische opleiding maakte het mogelijk toen al mijn besturing te bouwen met als leidraad het boekje ''Radiobesturing'' van Evert Kreulen, eerst één kanaal, voor besturing van een boot, later driekanaals voor vliegtuigen.
Eén van de zenders van toen heb ik nog (AF118 HF eindtransistor), evenals één van de Metz stuurmotoren.
Ik ben pas vorig jaar overgestapt op het CW gebeuren en ben dus ook nu morse aan het leren, heb nog wel mijn modellen en bouw dus ook nog tip-tip en galopping ghost besturing. Ter leering ende vermaeck.
Cees